de laatste nieuwtjes zowa..

°d'één of d'andere tropische mug heeft mij gebeten. gevolg: nen dikken bult op mijnen arm!! nadat infected-bug-bites zalfje en antibiotica niet hielpen, toch maar naar de clinica gegaan (op aanraden van onze friend in de cocktailbar, die hetzelfde voorhad). very much AUW want de dokter zat maar op diejen bult te duwen (vraag me niet wat eruit kwam want ik kon daar echt niet naar kijken!).  de bult is grotendeels weg, nu nog wat medicijntjes nemen dus alles is in orde hoor :) soit, nu weet ik ineens waarom ik altijd een extra verzekering neem :) (wat moet ik doen? gewoon papieren opsturen als ik thuis ben of nog iets? :p)
°we zijn gisteren TWEE KEER buitengesloten uit ons appartement!! om de één of andere reden zijn er 2 deuren en zijn er van die 2de deur maar 2 sleutels. vandaar da we enkel 1 deur sluiten en op slot doen. en toen begon het plots te waaien en waaide de deur dicht :s héél gezellig in 't midden van de nacht :s maar no worries weral, we hebben een ander bedje gevonden!

°ik ben een lens verloren in de zee. m.a.w. grote golf en stevig wasmachien gedaan!! jajah, het leven in colombia is één en al avontuur hoor!!

°maar zie nog maar is ne keer hoe schoon het hier is:


zelfs na belachelijk veel regen volgt zonneschijn (en ja kelly, dan moet je je eerst de lens even druppelvrij maken..)



en als ge chance hebt ook ne regenboog!

maar meestal schijnt gewoon de zon! hard!

digital hope!

vorige week was een fantastische week voor colombia sin fronteras! We kregen bezoek van 3 kerels uit chicago. Zij hebben zelf een soort ngo opgericht waarmee andere ngo’s willen helpen, nl. digital hope. Tijdens één van hun reizen beslisten 2 van hen dat ze vrijwilligerswerk wilden doen. Later besloten ze dat enkel wat tijd doneren niet voldoende was, en ze richtten samen digital hope op. Met deze organisatie zamelen ze via sociale media en hun website, geld in voor ngo’s die ze willen steunen. Ze kwamen kijken naar de werking van colombia sin fronteras en waren onder de indruk van het werk dat we doen en vooral met hoe weinig resources dit gedaan gebeurt. Omdat ze zagen dat een minimale investering hier een grote impact zou hebben, starten ze op donderdag met een campagne en tegen vrijdag hadden ze meer dan 2500 dollar ingezameld voor de organisatie! This called for a party J
op vrijdagochtend kochten ze een aantal noodzakelijke spullen aan voor de school die de kinderen diezelfde middag mochten onderzoeken. The looks on their faces, echt waar, het was zoooo schattig en alle vrijwilligers waren superhard onder de indruk!! More here, here and here.
muchos gracias digital hope!!

ps in de toekomst zullen ze nog meer projecten zoeken om te steunen, als iemand van jullie supergoede ervaringen heeft met een bepaald project, please let me know en i will tell them! ze hebben een zeer transparante werking en bezoeken steeds zelf de projecten (die aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen, zoals een ngo zijn, niet vd staat, enzoverder) voor ze actie ondernemen. dus: projecten voorstellen waar je zelf achterstaat, mag altijd! en digital hope steunen mag natuurlijk ook altijd!

de school!

ok misschien is het tijd voor een newflash over het project waar ik werk ;)
maar er valt zoveel over te vertellen dat ik niet weet waar te beginnen! en de internet tijd is altijd te kort!

voor vandaag houd ik het dus bij beelden, die zeggen al veel ;)
meer tekst en foto's op FB volgen snel, BELOOFD!

here's what happens als de kids met uwe kodak rondhossen! (thank god dat ik het oude kleine kodakje nog op de laatste moment heb meegegritst)


*veel blurry pics

*foto's van kunstwerkjes

*wat zelfportretjes

*en vééééél foto's van de seños!

weekend retreat - palomino

na een stevige sportvoormiddag op zaterdag con el niños, hadden we weeral nood aan rust :p. daarnaast moest er ook ne verjaardag gevierd worden, geen beter excuus om nog eens een weekendje weg te gaan ;)
deze keer gingen we naar palomino, een klein dorpje aan zee. we sliepen opnieuw in hangmatjes (ohja want dat vinden we leuk! en het is meestal de cheapste optie ;) ), bij finca escondida. echt een super-laidback-vakantiegevoel, perfect for the weekend ;). het enige nadeel is dat het eten er naar colombiaanse standaarden heel duur is. geen probleem voor survivors als ons, wij hiken gewoon naar het dorpje en stellen zelf een mega-deluxe-ontbijt samen ;). ook 's avonds is het een aanrader om even de benen te strekken en in het dorpje zelf een plaatselijke resto te gaan testen! voor 6 mille eet je je buikje rond (dit is minder dan €3, in de finca betaal je ongeveer het dubbele voor het goedkoopste gerecht - wat ook wel heel lekker is, dat moet ik er wel bij vermelden! maar we were on a budget :p)

verder hebben we veel gechilld en zijn we gaan tuben! de palomino-rivier mondt uit in de zee en deze kan je 'afvaren' op een grote binnenband. superleuk! soms spannende stroomversnellingen, soms lekker rustig dobberen en genieten van de natuur. het moet nogal een zicht geweest zijn: 9 gringo's die een berg beklimmen met een tube over hun schouder en die daarna uitgeput neerploffen in het water en onmiddellijk de verkeerde kant opstromen :). de wayuu-indigenous denken er waarschijnlijk het hunne van :). bij momenten kwamen we ook vast te zitten op zandbanken, té grappig! maar we hebben het gehaald, we zijn uitgemond in de zee waar we met onze tubes onmiddellijk de strijd aangingen met de wilde golven, wie nog niet nat was, werd het toen wel :). slim als ik was, had ik géén camera mee, geen fotootjes dus maar this is how it works.

ik moet er alweer vandoor, ik heb veel huiswerk gekregen van mijn profe! ciao!!

weekend retreat - minca!

hola todos!!

na een stevige portie kindervreugde was het tijd om er eens een weekendje op uit te trekken!
we gingen naar minca, wat een zaaaaaalige getaway!! om er te geraken moesten we naar het busstation van santa marta, waar we in een collectivo kropen, dit is een mega-oude auto die pas vertrekt als hij vol is :). zo grappig, in belgië zouden we zeggen: nee mijn karretje kan die hellingen niet aan, terwijl je hier met de meest krakkemikkelige auto's de heuvels moet trotseren :)
we verbleven in casa loma, een übergezellige hostel op een heuvel! toen de collectivo ons daar afzette, was het wel effe slikken. we moesten een stevig stuk klimmen naar casa loma!! maar boy, was it worth it!! bij het bovenkomen, zagen we een supergezellige stek waar iedereen zat te chillen in een hangmat en wat een view!!! we hadden hangmatjes gereserveerd om in te slapen dus hebben ons daar geïnstalleerd en daarna zijn we aan onze eerste uitstap begonnen, naar pozo azul, een soort van natuurlijke pool met kleine watervalletjes. heel gezellig maar het begon natuurlijk net keihard te regenen toen we eraan kwamen :) maar toch was het de moeite, de wandeling ernaar toe was mooi, leuk en niet te zwaar ;)
's avonds net op tijd terug voor de zonsonderdag in casa loma. one word: WAUW! dan hebben we in casa loma gegeten, een heel leuk concept, ze koken 1 gerecht (met veggie optie) voor iedereen die wil en eten dan allemaal samen. leuk voor het sociale contact. het is echt héél tof om daar gewoon te zitten, met iedereen te praten, wat te lezen in een hangmat en spelletjes te spelen!! the minca-experience is not complete zonder casa loma! aanrader mensjes!!
onze eerste nacht in de hangmat was wat ongemakkelijk :) ik was wat bang om eruit te vallen en af de heuvel te rollen ;) maar de tweede nacht ging het al héél wat beter hoor :) practice makes perfect!!
op dag 2 gingen we een grotere uitdaging aan, nl. een wandeling naar de watervallen. een stevige wandeling naar boven die me niet zo goed afging (ik begon wat ziekjes te worden - moet toch nog eens nadenken of ik die ciudad perdida zal aankunnen :s), maar man wat was het leuk toen we aankwamen en in de pool bij de waterval konden springen!!! na ons zwemmertje begon het weer megahard te gieten! ik heb wie-ben-ik dan maar geïntroduceerd bij de rest van de crew, lachen :) (hier noemen we het cavesa-famosa ;) ). toen het minder hard regende zijn we aan onze tocht naar beneden begonnen, BAD IDEA! het begon terug harder te regenen en zelfs te bliksemen! it was like walking in a river!! toen we eindelijk helemaal doorweekt in het dorp aankwamen, viel daar de elektriciteit uit. dus we konden nergens eten :) we hebben wat tonijn, crackers en chips gekocht en zijn dan aan onze klim naar casa loma begonnen, gekkenwerk!! en zo blij toen we er waren en droge kleren konden aandoen! dan een geïmproviseerde maaltijd genuttigd en gekaart by candle light :p het heeft zijn charmes!! uitgeteld in onze hangmat beland en de volgende voormiddag lekker gechilld op de heuvel voor we terug naar school gingen. ZALIG mensen!! (en toen ik thuiskwam was ik ziek, maar da's een detail ;) i'm all better now, mijn roomies took good care of me!!)

alvast enkele pics, more to come on FB soon!!

over het waarom..

...er nog geen foto's zijn :p

°het enige wat die kinders nog kunnen zeggen als ze ne kodak zien is:
préstame tu cámara
allemaal om de beurt hé :) (onze gafas willen ze trouwens ook altijd..)
en dan beteuterde gezichtjes als ge 'noooooooo' zegt :p
en ik vind da héél vermoeiend dus heb besloten pas met mijn kodakske rond te hobbelen als ze me wat beter kennen én als ik wat beter spaans ken zodat ik tenminste kan antwoorden! (ik heb net ne mail gestuurd naar een spaanse school dus hopelijk hebben ze plaats en kan ik deze week nog beginnen!!)

°ik ben te lui om het constant mee te zeulen (in 't gedacht van, ik ben hier 8 weken, dus nog tijd zat om foto's te nemen!!)

°op weekend retreat in de bergen heb ik wél foto's genomen! maar nu ik hier in de free wifi koffiebar zit, besef ik dat ik het kaartje ben vergeten. oeps.

groetjes uit el rodadero (want ohja, ik woon niet meer in santa marta, dat was ik vergeten te zeggen :p het appartementje is dus in een ander dorp, el rodadero, het is hier veel rustiger en 't is dichter bij de barrio waar de school is dus perfect!!)

de trip: eerste nieuwtjes!

ik HAAT inpakken en i suck at goodbyes!! twee zaken die op reis gaan kunnen verstoren.
gelukkig reis ik te graag en laat ik me niet hier niet door kisten :p
probleem 1 in dees specifiek geval:
mijne rugzak weegt 18 kilo. ACHT.TIEN.KILO.
nie te doen toch hé! en dat terwijl ik ging voor minder dan 15. megahard gefaald dus en daar baal ik echt van want ik moet er wel mee zeulen! heb tot de laatste moment geprobeerd er dingen uit te halen, zonder resultaat. (dat ge nog tijd hebt om vlak voor vertrek zo een stukske te schrijven over uw valies, da kan er bij mij dus niet in hé. bij mij is het stress tot the last minute :p) en ik heb écht niet teveel kleren bij hoor! tis da verdomd toiletgerief. dat deel ik normaal met reisgenootjes maar nu ben ik all alone op schok dus moet ik ook alles alléén dragen. crap. maar er is een lichtpuntje. the love of my life komt ook nog af met een halfvolle rugzak (hopelijk :p) en dan mag ik daar nen hoop toiletgerief in kieperen ;) woepie! 

probleem 2 nu:
uw lief uitzwaaien wanneer ge voor 3 weken de wereld gaat verkennen met vriendinnen is iets héél anders dan dag zeggen voor 6 weken en op uw UPPIE verdergaan. man toch! en wat hebben we geleerd dit weekend: de twin in mij kan niet alleen zijn!! i need to make friends! en als 't nie lukt, binnen een dikke 5 weken komen lellie en aber, dus sowieso iets om naar uit te kijken!! maar eerst toch nog tijd voor wa avonturen hoor :)

behalve sad-&-being-alone is alles eigenlijk supergoe verlopen! geen grote vertragingen, nie op een verkeerd vliegtuig gestapt. ik heb alles goed gevonden en bij aankomst in santa marta heb ik een taxi kunnen delen met een andere loner van op het vliegtuig. daar was ik wel blij om want had wat stress om zo 's avonds alleen nen taxi te nemen. maar eigenlijk is da nergens voor nodig ze :p tis hier super en iedereen is keivriendelijk!!

ik ben hier nu 3 dagen en GELUKKIG heb ik ondertussen al wa mensen leren kennen! normaal ging ik pas dinsdag naar het project gaan want ik dacht maandag een wrakje te zijn J. maar ik was al bij al goed wakker en maandagvoormiddag zag ik dat ik een mail had van de volunteer coördinator van colombia sin fronteras, met het voorstel om al op maandag langs te komen als ik de mail op tijd las. hij moest die dag nog 2 andere volunteers wegwijs maken, dus da was handig! snel directions gevraagd in het hostel en dan de bus genomen naar el rodadero. Gelukkig zat er ne vriendelijke colombiaan DIE FRANS SPRAK (zo handig J) op mijn busje die mij geholpen heeft, want ik weet niet waar ik anders zou uitgekomen zijn :p
we zijn dan samen naar het schooltje gegaan om te kijken hoe alles in zijn werk gaat. De kinderen zijn dolenthousiast om bij te leren en superschattig!! we kregen direct langs alle kanten knuffels en kusjes! dus heel leuk!
enkele vrijwilligers huren samen een appartementje en hadden nog bedden over dus ik ben hier gisteren met de 2 andere new girls ingetrokken. very nice!!

dus voila, ik heb het project gevonden, found a place to live, heb al lekker gegeten, leer elke dag wat spaanse woordjes bij en het strand hebben we ook al ontdekt ;)
de kennismakingsweek verloopt vlotjes ;)
that’s all folks, meer nieuws later!!